Tristan i Izolda – srebrny naszyjnik

Tristan i Izolda to bohaterowie legendy celtyckiej sięgającej swoimi korzeniami XII wieku, która jednocześnie jest najsłynniejszym romansem średniowiecza. Legenda była inspiracją wielu dzieł literackich (np. Bedier) lub muzycznych (dramat muzyczny Wagnera). Historia opowiada dzieje nieszczęśliwej miłości irlandzkiej księżniczki Izoldy Złotowłosej i rycerza Tristana, siostrzeńca króla Kornwalii – Marka. Złoty włos księżniczki przyniosły zza morza jaskółki, a król Marek, ciśnięty przez dworzan w sprawie pilnego małżeństwa, być może pod wpływem czaru urody właścicielki złotego włosa orzekł, że ożeni się tylko z nią. Na poszukiwanie Złotowłosej wyruszył Tristan, który zdobył dla swojego króla prawo do ręki Izoldy pokonując smoka siejącego spustoszenie w Irlandii. W trakcie drogi powrotnej na dwór w Kornwalii, Tristan i Izolda nieopatrznie wypili napój miłosny przygotowany przez matkę Izoldy dla niej i dla króla. Czar napoju spowodował, iż zapałali do siebie bezgraniczną miłością i namiętnością nie do pokonania. Mimo to odbywa się ślub króla Marka i Izoldy. Siła miłości między Tristanem i Izoldą nie słabnie i kochankowie potajemnie się spotykają. Zostają przyłapani i skazani na śmierć. Cudem udaje im się uciec i znaleźć schronienie w puszczy, gdzie byli szczęśliwi, mimo trudnych warunków życia. Król dowiedział się, gdzie ich znaleźć i wyruszył osobiście, żeby ich ukarać. Jednak gdy zobaczył, że śpią na jednym posłaniu, ale rozdzieleni mieczem, wzruszył się i wybaczył im zdradę. Król Marek pozwolił wrócić Izoldzie na dwór. A ona, by udowodnić swoją czystość, przeszła pomyślnie „Sąd Boży”, czyli próbę trzymania rozpalonego żelaza. Tristan musiał wyjechać z kraju. Ożenił się z Izoldą o Białych Dłoniach, cały czas cierpiąc i tęskniąc do Izoldy Złotowłosej. Gdy został zraniony w walce zatrutą lancą, poprosił swojego przyjaciela, aby pomógł mu zobaczyć ostatni raz ukochaną. Przyjaciel popłynał po Izoldę Złotowłosą, ale gdy zbliżali się już do celu podróży, zazdrosna żona okłamała Tristana, że Złotowłosa nie przypłynie. Po otrzymaniu niepomyślnej wieści rycerz umarł z rozpaczy. Izolda Złotowłosa nie zdążyła się z nim pożegnać. Położyła się przy boku ukochanego i także zmarła. Pochowano ich w oddzielnych grobach, z mogiły Tristana wyrósł jednak krzew głogu i zanurzył się w grobie Izoldy. Ścinany, wciąż odrastał. Wreszcie, z rozkazu króla Marka, przestano go ścinać. To symbol wiecznej, prawdziwej i niezniszczalnej miłości.

Historia ta jest znacznie bardziej zawiła i głęboka, dlatego zainteresowanych zachęcam do pełniejszego zapoznania się z nią.

Jest ona inspiracją wplecioną w ten wyjątkowy przedmiot, który powstał na specjalne zlecenie. Wykorzystałam do niego granaty, które Klientka sama zebrała w stanie naturalnym i poprosiła o ich użycie w projekcie. Srebrna buteleczka, zbudowana z pędów i liści głogu, wypełniona jest surowymi bryłkami granatów. Również kamienie na szczycie i dole buteleczki pochodzą z materiału Klientki, który sama cięłam i polerowałam na potrzeby projektu. Na zakrętce buteleczki znajduje się jaskółka, która niesie złoty włos. Sama buteleczka jest zdobiona licznymi granatami (54 szt.) w szlifie fasetowym, również wewnątrz zamknięcia butelki (7 szt.).

Wisior skomponowany jest na sznurach fasetowanych granatów, a zapięcie nawiązuje do liści, kwiatów i owoców głogu, które również wykonane są z granatów.

Wymiary: wys. butelki 10,7 cm, szer. ok 2,7 cm, głębokość ok 2 cm; dł. od zapięcia do końca sznurów granatów 29 cm; dł. całkowita 36,5 cm

Waga: 43,4 g (butelka) + 14,6g (zapięcie), całość – 79,5g

Srebro 925, złoto 14k

Sprzedany

Legenda “Tristan i Izolda” i naszyjnik wykonany pod wpływem jej inspiracji