Gronostaj – broszka

Srebrna broszka z gronostajem o zimowym- białym futerku. Jego oczy i ogon wykonane są z czarnych diamentów. Zwierzątko kroczy przez czapy śniegu, który w broszce zdobiony jest 6 białymi diamentami i 3 czarnymi diamentami (kamienie w śniegu).

Gronostaj jest niezwykle podobny do łasicy – różni się od niej jedynie w okresie zimowym czarną końcówką ogona. W lecie ich futerka są jednakowo brązowe.

„Słowianie wierzyli, że niektóre gatunki zwierząt wywodzą się od ludzkiego praojca. Jednym z tych gatunków były właśnie łasice. W niektórych rejonach Słowiańszczyzny precyzowano, że pochodzą one od młodej kobiety. Na zachodzie zwano łasicę panienką, na terenach Polski panną łaską, a na obszarze Węgier, Rumuni, Bułgarii, Chorwacji i Serbii – panną młodą, mołodycą, synową. Obecność łasicy w gospodarskim obejściu była gwarantem dobrobytu, powodzenia i szczęścia. Uważana była za opiekunkę domostwa. Równocześnie łasica, choć tak pożyteczna i przyjaźnie nastawiona do otoczenia potrafiła być mściwa. Za doznane krzywdy odpłacała z nawiązką i nazywana była mścicielką.”  

Tekst o łasicy pochodzi ze strony https://blog.slowianskibestiariusz.pl/zycie-slowian/zwierzeta/lasica/

Sam gronostaj natomiast występuje na obrazie Leonarda Da Vinci „Dama z gronostajem”, gdzie jest symbolem księcia Ludwika Sforzy – kochanka portretowanej Cecylii Galleriani. Ludwik Sforza nazywany przez współczesnych „Ermellino”, czyli „Gronostaj”, w nawiązaniu do prestiżowego Orderu Gronostaja, którego był kawalerem, używał wizerunku tego zwierzątka jako swojego godła.

Wymiary: 3 cm x 1,8 cm

Waga: 8,1 g

Srebro 925