Tytuł wystawy odnosi się do kilku aspektów:
1. do słów, które często piszą różni internauci komentując moją pracę: „Tego nie da się nosić!”, „Co to za biżuteria?! Chyba do patrzenia, a nie chodzenia!”, „To bardziej dla jakiegoś króla!”
2. do aspektu bajkowości moich prac (a więc adekwatnie Andersen w tytule wystawy)
3. do faktu tego, że moja biżuteria jest tak przykuwająca uwagę i (dość) duża, że równie dobrze można być nago (albo ubranym w dosłowną „szmatę”), a i tak wygląda się królewsko 😉
4. do tego, że moje prace są (wg mnie) obco-inne niż te wartości estetyczne, z którymi się spotykam dookoła. Często czuję się, jakbym niektórych zniesmaczała swoją twórczością na dotychczasowym „dworze cesarza”.
5. do moich często pojawiających się myśli, że może biżuteria należy już obecnie do świata baśni i cesarzy, tak jak ta bajka, wydana w XIX wieku?
Na stronie Amberif tak zachęca do odwiedzenia wystawy: https://amberif.pl/agenda/iwona-tamborska-nowe-szaty-cesarza/
Podczas tych 3 dni wystawy zobaczyć będzie można 30 eksponatów o charakterze biżuterii, szkice koncepcyjne oraz „zdjęcia Margo Skwary, absolwentki Photography Academy oraz Vision Lab na Uniwersytecie w Luksemburgu, członkini Luksemburskiej Federacji Sztuki Fotograficznej (FLPA). Fotografie przedstawiać będą biżuterię Iwony Tamborskiej na wystylizowanych renesansowo modelkach.” – cytat ze strony wydrzenia Amberif.